Blog: Zelf is niet alleen

Je bent hier: Home / Over Cedin / Nieuws en achtergrond / Zelf is niet alleen

Blog

Zelf is niet alleen

“Ik wil het gewoon zélf doen.”

Met een klap slaat de deur dicht. Bonk, bonk, bonk, bonk… ik tel de treden. Nog een paar. Dan boven nog een keiharde klap. Ze worstelt met een motivatiebrief. Een worsteling betekent bij haar meestal dat ze het op de lange baan schuift. En omdat loslaten niet mijn sterkste kant is, levert dat over en weer irritatie op.

“Heb je de brief al af?”

– “Bijna.”

“Dat zei je vorige week ook.”

– “Jáhaaa!! Het komt heus wel goed.”

Tot zover de standaard dialoog van de afgelopen weken.

“Anders kom je hier beneden zitten. Dan help ik je.”

Dat valt duidelijk niet in goede aarde.

Leren samenwerken voor een goed resultaat

Veel hoogbegaafde kinderen werken graag alleen. Daar zijn verschillende redenen voor.

Sommigen zijn van jongs af aan gewend dat anderen hun werk- en denkwijze niet kunnen volgen. Anderen hebben sterke ideeën over hoe het eindresultaat moet worden. Ze doen het dan net zo lief alleen: dan wordt het tenminste zoals zij in hun hoofd hebben.

Voor deze kinderen is het belangrijk dat ze kunnen samenwerken met anderen die hun denkwijze kunnen volgen. Het liefst aan projecten waarbij ze verschillende rollen kunnen innemen. Waarbij er aandacht is voor ieders verschillende vaardigheden. Waarbij de succescriteria duidelijk zijn en het proces wordt begeleid.

Zo ontdekken ze dat je alleen weliswaar sneller gaat, maar dat je samen vaak verder komt. Omdat iedereen weer vanuit een andere invalshoek kijkt en andere accenten legt. Dat gaat niet altijd zonder meningsverschillen, maar ook die zijn waardevol in het proces van leren samenwerken en om een goed resultaat te halen. Zonder wrijving geen glans.

Met een klein beetje hulp kom je zelf weer verder

Het komt ook voor, dat ze het alleen willen doen omdat ze bang zijn dat ze anders dom overkomen. Als je van jongs af aan gewend bent dat je iets in één keer kunt zonder oefenen of hulp, voelt het heel ongemakkelijk als dat niet meer lukt. Dat moment komt onherroepelijk een keer. De drempel van om hulp vragen is dan soms al te hoog geworden.

Er zijn kinderen die het graag op eigen kracht willen doen. Die willen bewijzen dat ze het heus wel alleen kunnen. Die feedback krijgen of samen moeten werken voelen als een blijk van wantrouwen. Doe ik het soms niet goed?

Tegen die kinderen zeg ik vaak dat zelf doen niet hetzelfde is als alleen doen. Dat je soms met een klein beetje hulp weer zelf verder kunt. Of dat met een ander overleggen er voor kan zorgen dat je zelf ook weer nieuwe ideeën krijgt en dat het nóg beter wordt. Dat geldt trouwens niet alleen voor kinderen. Ook ik worstel daar soms nog mee. En de deelnemers aan de opleiding Specialist Hoogbegaafdheid ervaren regelmatig de parallellen tussen de theorie, de leerprocessen van de kinderen en dat van henzelf.

“Is de brief al af?”

– “Bijna.”

Ik heb net een blog geschreven over de vraag achter het antwoord. Misschien een goed moment om dat in de praktijk te brengen.

“Wat betekent dat concreet? Wat moet je nog doen?”

En dan blijkt dat het niet lukt, om wat er in haar hoofd zit op papier te krijgen. Ik geef een tip. Om het eerst gewoon op te schrijven zoals het in haar hoofd zit. In spreektaal. Dan kijken we daarna samen hoe we er brieftaal van kunnen maken. Ze knikt opgelucht. Ze kan weer zelf verder.

Neem contact op

Heb je vragen over de dienstverlening van Cedin? Stuur ons een bericht en we nemen zo spoedig mogelijk contact met je op.

Start met typen en druk op enter om te zoeken..