Onze collega Anke Schaafsma is 59 jaar, getrouwd, moeder van twee volwassen dochters en heeft al jaren werkervaring. Ze is begonnen als logopedist in de kinderrevalidatie, later heeft ze diverse leidinggevende functies gehad in zorg en onderwijsadvies. Nu werkt ze parttime bij Cedin als coördinator Paramedisch & Verpleegkundig Onderwijsadvies. De overige dagen van de week volgt ze de verkorte PABO. In deze columnreeks volgen we haar en haar bevindingen op deze opleiding.

Klaar voor de start?

De titel van mijn eerste column in het najaar van 2020 was ‘De Verkorte PABO, alle begin is moeilijk‘. Als ik toen had geweten wat me daarna te wachten stond, was ik er dan aan begonnen?

We zijn inmiddels bijna twee jaar en vele studie- en stage-ervaringen verder. Wat heb ik veel gestudeerd, geleerd, gereflecteerd en dat alles gedocumenteerd. In mijn LIO-stage kwam alles samen. Ik maakte de grootste ontwikkeling in mijn opleiding als leerkracht door. Mijn coach zei: ‘Als je dit kunt, kun je alles’. Er werd een groot beroep gedaan op mijn adaptieve en differentiërende vermogen. Verschillende onderwijsbehoeftes en verschillende benaderingsbehoeftes. Ga d’r maar aanstaan, als (beginnende) leerkracht!

Inclusief onderwijs moet kunnen
Mijn respect voor leerkrachten groeit maar door. Ik was altijd groot voorstander van inclusief onderwijs. Nu heb ervaren wat dat vraagt van mijn leerkrachtvaardigheden. En dat is niet niks! Ben ik nu van mening dat inclusief onderwijs onmogelijk is? Nee, dat zeker niet. De ervaringen in deze LIO-stage hebben me gesterkt in de opvatting dat het zeker moet kunnen, maar dat ik daar als leerkracht ondersteuning bij nodig heb. Vooral bij het verder ontwikkelen van mijn eigen vaardigheden. Ons PVO-team helpt scholen in Groningen en Drenthe om Passend Onderwijs mogelijk te maken. Als leerkracht in opleiding heb ik daar óók gebruik van kunnen maken. Fijne handmotoriek is namelijk niet mijn expertise, maar ik wilde er wel graag meer over weten.

Contact met ouders
Eén van de redenen om mijn bevoegdheid te halen was het contact met ouders. Als kinderlogopedist vond ik dat het kersje op de taart. En in mijn LIO-stage was daar gelukkig weer ruimte voor.

In een uur tijd 6 (!) oudergesprekken, dat was nieuw voor me. Het gooide me terug in de tijd. Toen mijn eigen dochters zo’n 20 jaar geleden in groep 3 zaten was dat een spannend moment. Gaat het goed? Hoe liggen ze in de groep? Gedragen ze zich een beetje? Kunnen ze ‘over’ naar groep 4?

Klaar en gaar
Ben ik klaar voor de start? Ik vind van wel. De afgelopen twee jaar voelden als een snelkookpan, waarin ik onder stoom en kokend water in korte tijd werd klaargestoomd. Klaar en gaar. Met de start van de zomervakantie gaat de vlag uit, nog zonder de wimpel. Ik zet nog wat puntjes op de i.

Ik neem afscheid van alle toppers op mijn stageschool. Misschien tref ik ze af en toe nog in Haren. Lijkt me leuk! Want van ‘Hoi juf Anke!’ word ik iedere keer weer blij.