Onze collega Anke Schaafsma is 59 jaar, getrouwd, moeder van twee volwassen dochters en heeft al jaren werkervaring. Ze is begonnen als logopedist in de kinderrevalidatie, later heeft ze diverse leidinggevende functies gehad in zorg en onderwijsadvies. Nu werkt ze parttime bij Cedin als coördinator Paramedisch & Verpleegkundig Onderwijsadvies. De overige dagen van de week volgt ze de verkorte PABO. In deze columnreeks volgen we haar en haar bevindingen op deze opleiding.

Mijn column is dit keer teveel eer. De inhoud is namelijk volledig te danken aan de leerlingen uit mijn stageklas, groep 8b van De Brinkschool in Haren. De Brinkschool gebruikt voor taal de methode ‘Taal in Beeld’. Ik mocht daaruit een les geven. Doel van deze les was het oefenen van verslag doen, informatie geven en je mening geven. Ik kon als juf in opleiding natuurlijk het boekje volgen, maar hoe leuk zou het zijn dat mijn leerlingen gezamenlijk een column zouden schrijven?

Tijdens diverse taallessen hebben we stilgestaan bij de vraag wat is een column eigenlijk? Voor wie gaan we dit schrijven? Waar willen we het dan over hebben? Iedereen ging voortvarend aan de slag en schreef eigen alinea’s met feiten en meningen. Vervolgens hebben we samen gekeken welke alinea’s en zinnen het beste een beeld geven over hun eigen groep 8b. Het overnemen van alle bijdragen was een avondje stug doortypen. Eigenlijk vonden de leerlingen alles té belangrijk om weg te laten. Dus onderstaande is meer een artikel, dan een column geworden. Maar beste lezers, dat maakt mij niet minder trots.

Dus, het woord is aan de leerlingen van groep 8b, die ik met hun toestemming bij hun voornaam mag noemen. Ik ga mijn 19 Minions en hun aanvoerder Minion Mathijs ongelofelijk missen als ik half februari de overstap maak naar groep 3 van de Brinkschool voor mijn LIO-stage.

De Minions van groep 8b

Mijn stagedagen zijn donderdag en vrijdag. Daarmee val ik, volgens de leerlingen met mijn neus in de boter. Op donderdag is het namelijk ‘streepjessokkendag’ en eens in de zoveel tijd is vrijdagmiddag ‘device-middag’. Op streepjessokkendag moet je streepjessokken dragen, vrijwel alle leerlingen doen dat ook, soms tot over de knie. Zelf vergeet ik het nog steeds. ‘Bij de ‘device-middag’ mag je elektrische apparaten meenemen naar school, maar je mag ook een spel uit de kast kiezen.’ aldus een van de leerlingen. Ik heb nu een device-middag meegemaakt. Er ging een wereld voor me open.

Meester Mathijs

Voor deze groep 8 is hun meester heel belangrijk. Hij komt heel gunstig uit de bus! Jari schrijft daarover: ‘Meester Mathijs is een leuke meester. Hij kan goed dingen uitleggen. Hij doet nu groep 8b. Hij deed ons ook in groep 7b, maar toen was ik er niet bij. Dat vond ik heel jammer.’ Ook Micky is lovend over meester Mathijs: ‘Hij is supergrappig. Hij doet: met grappige stemmetjes praten, hard niezen en natuurlijk grapjes uithalen.’ En Niels schrijft: ‘Hij brengt ook altijd een leuke sfeer mee de klas in. Sommige kinderen zeggen zelfs dat hij de beste meester van de wereld is. Waaronder ik.’ Deze laatste uitspraak werd door veel leerlingen onderstreept! Dat moest zeker in de column!

Meester Mathijs wordt vaak in één adem genoemd met zijn ietwat bizarre verzameling; Minions. Sem vindt de Minions heel grappig, vooral hun taal. Jesse vindt het belangrijk om de grote verzameling op te sommen: een etui, een pennenbakje en een actiepoppetjesleger van Minions. Dan vergeet hij nog de stickers, de pennen en de boekenlegger, waar andere leerlingen over schrijven.

Het spel van de week

Een andere belangrijke vaste waarde in deze groep is ‘het spel van de week’. Kaj schrijft: ‘Als ik aan groep 8b denk, denk ik aan het spel van de week. Want dat vind ik heel leuk. En als iets heel leuk is, denk je er snel aan.’ Laila legt heel beknopt uit waar het om gaat: ‘We doen heel vaak een spel. Daar krijg je punten voor. En wie de meeste punten heeft is de winnaar.’ Laila vindt het superleuk, omdat het altijd anders is. Fleur beschrijft een paar spelletjes, die allemaal even spannend zijn. Veel leerlingen vinden het erg belangrijk dat het spel van de week een plekje in de column krijgt. Lieke vertelt dat meester Mathijs bepaalt welk spel er wordt gespeeld. Ook Thijn schrijft wat hij ervan vindt: ‘Het helpt om beter tegen je verlies te kunnen. Daar leert iedereen van.’

Overstap naar het VO

Maar het is niet alleen maar feest in groep 8. Dat blijkt uit Feline haar opsomming van belangrijke onderwerpen: ‘In groep 8 staat er veel op je te wachten: VO kiezen, musical en kamp. Voor haar en vele anderen is het VO kiezen een echt grote stap. ‘Er is zoveel keus.’ Ze is blij met de ‘doe-middagen’ die de school organiseert: de klas is met groep 8a naar het Terra in Eelde, Harens Lyceum en Maartenscollege geweest.

Ook Teun schrijft over de schoolkeuze. ‘Naast de dagen dat je met school ergens heen gaat zijn er ook opendagen. Ik vind dat wel een goed idee, want het is toch een belangrijke keuze die je moet maken in het leven. Je moet er namelijk 4 tot 6 jaar op.’

Nathan vindt het evenmin een gemakkelijke keuze. ‘Omdat er zoveel scholen zijn is het moeilijk om te kiezen. We doen het, omdat er anders geen school is om naar toe te gaan, en er bestaat geen groep 9b.’ En gelijk heeft hij. Straks weer eerste klasser zijn schrikt hem niet af. Hij verheugt zich op het leren kennen van nieuwe mensen en op het ‘meestal lekker ver fietsen.’ Hij oriënteert zich op scholen in Stad.

Corona in groep 8

De leerlingen zijn meestal goed doordrongen van het feit dat de Eind-Cito belangrijk is voor de schoolkeuze. Hidde legt uit wat het is: ‘Dat is een toets die bepaalt welk advies je krijgt. Dat is dan weer bepalend wat voor het werk je later gaat doen.’ Wel is hij van mening dat, als je al een VWO-advies hebt, je de eind-CITO eigenlijk voor niks maakt. Maar hij realiseert zich ook dat door de lockdown van vorig jaar iedereen een achterstand heeft opgelopen. Er moest afgelopen jaar veel ingehaald worden.

Dat de lockdown veel impact heeft gehad blijkt uit de bijdrage van Sophie. Het is gestart toen zij nog in groep 6 zaten. ‘Groep 7 en 8 moesten toen op de gangen een mondkapje op! En als ze de klas ingingen moesten ze hun handen desinfecteren. EN HET WERD ERGER! Er kwamen meer besmettingen. De hele school had thuis les. Dat deden we… geen idee, maar best wel lang. Toen mochten we eindelijk weer naar school. Ondertussen zat ik in groep 7. Toen moest ik ook een mondkapje op. De besmettingen gingen na een tijd weer dalen en iedereen ging weer normaal naar school.’

Arme leerlingen, niet lang na het schrijven van die tekst werden de maatregelen opnieuw aangescherpt en liepen alle leerlingen in de gangen met mondkapjes op. Een van de leerlingen raakte besmet, Sophie zelf werd heel erg verkouden. Het kerstdiner werd omgezet naar kerstontbijt, gelukkig konden Sophie en haar medeleerlingen mee ontbijten met een Teams-verbinding.

Musical en kamp

Voordat zij de school verlaten en aan een nieuw avontuur beginnen zijn er nog twee belangrijke mijlpalen die volgens vrijwel alle leerlingen niet onvermeld mogen blijven; de musical en het kamp.

Marie kan niet wachten: ‘Meestal (eigenlijk altijd) hebben we super schoolreisjes. Bijvoorbeeld kanoën, naar de dierentuin, vlot bouwen en nog veel meer. Maar natuurlijk hebben we ook kamp. In groep 8 gaan we naar Ameland.’ Mare ziet het al helemaal voor zich: ‘Kamp is één van de leukste dingen die je doet in het laatste jaar. En ook één van de laatste dingen die je doet. Je gaat gezellig met z’n allen iets doen. Lekker dollen, laat in de avond, misschien een keer een ruzie, maar meestal superleuk.’

En dan die musical. Pauline ervaart gezonde spanning: ‘In groep 8b gaan we musical doen. Dat doen we omdat je altijd in groep 8 een musical doet (denk ik). Ik vind het heel spannend, omdat je eigenlijk voor allemaal mensen staat en moet acteren. Ikzelf kan niet acteren waardoor het daarom moeilijker wordt. Ik heb er wel heel veel zin in.’ En een andere leerling schrijft: ‘Lekker toneelspelen met je klas. Als het fout gaat maakt het niet uit, want het is gezellig!’

Afscheid nemen

Tessa schrijft: ‘Wij als 8b zijn natuurlijk de laatste klas. Alle andere kinderen zitten hier nog heel lang. Wij hadden vroeger maar één gebouw. Omdat er zoveel kinderen op deze school zitten, wel ongeveer 500, past dat allemaal niet meer. Dus daarom komt er in 2022 een heel nieuw gebouw.’ Dat gaan deze leerlingen niet meer meemaken.

Een passage, door één van de leerlingen geschreven en door vele andere als erg belangrijk onderstreept, is het afscheid dat volgt aan het eind van dit jaar: ‘Kamp geeft je een extra goed klasse-gevoel. Maar als je zo goed hecht, wordt het afscheid extra moeilijk. Het was sowieso lastig, maar het wordt al maar lastiger. Waarschijnlijk gaan alle meiden janken en pinken de jongens een traantje weg.

We gaan meester Mathijs ook heel erg missen met zijn grappige opmerkingen en zijn Minionsleger.’