Marathon

Je bent hier: Home / Over Cedin / Nieuws en achtergrond / Marathon

BLOG

Ragnild Zonneveld is onderwijsadviseur hoogbegaafdheid en pedagogisch coach. Ze begeleidt scholen, kinderopvangorganisaties, kindcentra, ouders en kinderen op het gebied van hoogbegaafdheid en ontwikkelingsvoorsprong. Daarnaast is ze, als jonge kind specialist, gespecialiseerd in de brede ontwikkeling van het jonge kind.  In haar blogs neemt ze je mee in de kenmerken van hoogbegaafde kinderen. Wil je na het lezen van haar blog meer weten of heb je belangstelling om met onze cursussen te leren over hoogbegaafdheid bij kinderen? Neem dan contact op met Ragnild.

Marathon

Vorig jaar schreef ik over hard hollen en stil staan. Aan het eind van dit jaar blijkt dat de marathon verlengd is.

Sommige kinderen lopen deze marathon, en voelen onderweg ook nog iedere oneffenheid in het pad. Dat de linkerschoen losser zit dan de rechter. Ze zien alles wat er om hen heen gebeurt. Ze voelen de onmacht en het verdriet van de uitvallers. Dat er een flesje water omviel, waardoor ze zich druk maken of er voldoende drinken is voor iedereen en bovendien: we moeten toch zuinig zijn met water voor het klimaat? De kramp van anderen voelen ze fysiek mee. De druk die gevoeld wordt om de marathon uit te lopen, niet op te geven.

De marathon is voor deze kinderen een titanenstrijd, en sommigen dragen daarbij de hele wereld op hun schouders. Over een van hen schreef ik een blog:

///

“Max heeft het moeilijk. Dat laat hij dagelijks merken door lange, heftige woede-uitbarstingen. Eigenlijk is hij vaker boos dan niet. En hij is nog maar vijfeneenhalf jaar.

Een kind dat zo vaak en zo heftig boos is, laat weten dat er iets niet in orde is. Het is niet altijd makkelijk om erachter te komen wat dat precies is. Vaak gaan woede-uitbarstingen gepaard met agressief gedrag en is het verleidelijk om vooral op dat gedrag te reageren. Vaak met negatieve gevolgen: het levert conflicten op die weer voor nieuwe emoties en frustraties zorgen. De aanleiding blijft buiten schot, en voor je het weet zit je gevangen in een onontwarbare kluwen.

Ik ga samen met Max kijken of we die kluwen kunnen ontwarren. We hebben het over boos zijn, maar ook over andere emoties: bang, verdrietig, blij. Max is open en vertelt veel. Het valt me op dat hij achteraf heel goed kan benoemen hoe hij zich voelt en waarom. Als hij terugkijkt naar wat er is gebeurd, kan hij feilloos uitleggen wat iedereen deed. Hoe anderen zich voelden. Hoe hij zich voelde. Het wordt me steeds duidelijker dat Max de hele wereld op zijn smalle schouders torst. Dat hij emoties intens voelt, zowel van zichzelf als van anderen. Soms kruipt de spanning tijdens ons gesprek in zijn tengere lijfje of verstopt hij zich achter zijn sluike haar. Soms loopt hij ineens van tafel om op de bank te springen. Dan lacht hij en staan zijn ogen weer helder.

“Wanneer huil jij?”, vraag ik.
“Als ik pijn heb,” zegt Max stellig.

Hij noemt lichamelijke pijn terwijl we praten over emoties. Ik zie ineens een draadje. Ik vraag of hij ook huilt als hij verdrietig, bang of boos is. Weer is hij heel stellig: nee, hij huilt alleen bij pijn. Hoe kan ik – of papa, mama of de juf – dan aan hem zien dat hij verdrietig of bang is? Max antwoordt zonder erbij na te denken: “Dan doe ik boos.”

Zijn schouders vallen naar beneden, hij veegt zijn haar uit zijn ogen. Het kwartje valt. “Dus jij doet boos, maar dan ben je óf bang, óf verdrietig, óf echt boos.” Hij knikt opgelucht. We hebben het draadje te pakken. Als je de wereld zo intens beleeft als Max, en niet weet hoe je je emoties kunt laten zien, levert dat dus veel woede-uitbarstingen op. We maken briefjes met smileys: boos, bang, verdrietig en blij. Met de briefjes en hulp van zijn ouders en juf, leert Max te vertellen of hij écht boos is. Of bang. Of verdrietig. En waarom. De vraag áchter het gedrag.

De woede-uitbarstingen worden minder. Max torst nog steeds de wereld op zijn schouders. Maar hij kan het nu beter dragen.”

///

De blog van Max komt uit het Spiegelschrift: Een praktische en onderbouwde methode voor het bevorderen van de emotionele ontwikkeling op de basisschool. Emoties maken onderdeel uit van het leven. Het ontwikkelen van emotionele intelligentie werkt in alle andere ontwikkelingsgebieden door.

Juist in deze tijd van onzekerheden en lockdowns is het belangrijk oog te houden voor het emotionele welbevinden van kinderen. Naast begrijpend lezen is het daarom hoog tijd voor een methode begrijpend leven.

Spiegelschrift is geschreven door Ragnild Zonneveld. Meer informatie vind je hier

Neem contact op

Heb je vragen over de dienstverlening van Cedin? Stuur ons een bericht en we nemen zo spoedig mogelijk contact met je op.

Start met typen en druk op enter om te zoeken..